Poznaj różnice między formami finansowania, by podjąć świadomą decyzję, dopasowaną do potrzeb biznesowych.
Finansowanie w postaci leasingu, jest obecnie łatwo dostępnym (w porównaniu chociażby do kredytu) narzędziem służącym do pozyskania pojazdu do celów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej przez przedsiębiorców. Zamiast gromadzenia całości kwoty wynikającej z tego zobowiązania, należy opłacać najczęściej stałą, miesięczną ratę. Stanowi to niewątpliwie główną i najważniejszą zaletę tego rozwiązania.
Wydawać by się mogło, że najważniejszym aspektem, branym pod uwagę przez przedsiębiorcę, podczas podejmowania decyzji o formie leasingu auta to kwota miesięcznej opłaty. Pod kątem ponoszonych kosztów w całym okresie najmu, należy jednak spojrzeć na ten temat nieco szerzej, ponieważ za zwrotem: „kwota najmu”, kryje się kilka istotnych składników, mających swoje przełożenie różne aspekty działalności gospodarczej.
Ze względu na dużą konkurencję na rynku, firmy zajmujące się finansowaniem aut często oferują dodatkowy zakres usług w cenie najmu, co sprawia, że różnice między typami finansowaniem nieco się zacierają. Rozróżnia się jednak dwa elementarne rodzaje leasingu: finansowy oraz operacyjny. Należy również wspomnieć o formie tożsamej, czyli zyskującym coraz większą popularność na rynku, a mianowicie wynajmie długoterminowym. Poniższa analiza wspomnianych rodzajów finansowania dotyczy przede wszystkim najważniejszych aspektów z zakresu księgowo-operacyjnego, czyli ujęcia własności w księgach rachunkowych i wynikających z niej obowiązków, rozkładu miesięcznej raty na jej elementy składowe oraz pozostałych kosztów, których poniesienie jest pewne.
Leasing finansowy:
To typ finansowania typowo ukierunkowany na finalne nabycie auta ze względu na swoją charakterystykę – spłata ostatniej raty najczęściej kończy się nieodpłatnym przeniesieniem własności na leasingobiorcę. Zawierając tego typu umowę nabywca jest zobligowany do włączenia pojazdu w skład majątku firmy, a w związku z tym nakłada się na niego obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych z tego tytułu. Istotnym jest fakt, ze podatek VAT płatny jest przez nabywcę jednorazowo po odebraniu auta (czyli na początku okresu leasingowania) w pełnej wysokości (tzn. jest naliczony od sumy wszystkich należności wynikających z finansowania).
Opłata miesięczna składa się z raty kapitałowej (spłata pierwotnej wartości auta) oraz części odsetkowej (marża leasingodawcy). W leasingu finansowym nabywca ma prawo uznać jako koszty uzyskania przychodu odpisy amortyzacyjne oraz raty odsetkowe. Należy wziąć również pod uwagę dodatkowe, ale niezbędne koszty jak ubezpieczenie auta oraz koszty obsługi serwisowej (najczęściej, by zachować gwarancję na nowy pojazd, podmiot jest zobligowany do serwisowania auta w Autoryzowanych Serwisach Obsługi danej marki).
Leasing operacyjny:
Umowa leasingu operacyjnego zakłada oddanie w odpłatne użytkowanie składnika majątkowego leasingodawcy w zamian za uiszczanie miesięcznej opłaty. Jest to jedna z głównych różnic pomiędzy wspomnianym wcześniej leasingiem finansowym oraz leasingiem operacyjnym. W związku z tym podatek VAT spłacany jest częściowo, gdyż jest doliczony do miesięcznej raty. Analogicznie jak w poprzednim przypadku rata najmu składa się z części kapitałowej i odsetkowej, natomiast w przypadku leasingu operacyjnego, obie jej części można zaliczyć jako koszty uzyskania przychodu. Obecnie najczęściej umowę najmu zawiera się na okres 24-36 miesięcy.
Leasingobiorca, podobnie jak w przypadku leasingu finansowego, spłacając ostatnią ratę, ma możliwość wykupu auta, a cena ta jest ściśle określona w umowie (najczęściej jest to stawka procentowa od wartości auta). Należy wspomnieć, że wartość ta ma także istotny wpływ na wysokość miesięcznego zobowiązania.
W przypadku tej formy finansowania, leasingobiorca najczęściej jest zobligowany do obsługi auta w ASO (szczególnie, gdy kwota wykupu jest wysoka i jest duże prawdopodobieństwo, że auto po okresie najmu wróci do leasingodawcy) oraz zakupu pełnego ubezpieczenia na własny koszt.
Wynajem długoterminowy:
Wynajem długoterminowy (żargonowo nazywany Full Service Leasing) jest swego rodzaju rozbudowaną formą leasingu operacyjnego: pojazd wchodzi w skład majątku leasingodawcy oraz nabywca ma prawo wykupu pojazdu po zakończonym okresie leasingowania. Rata miesięcznego najmu składa się z części kapitałowej, odsetkowej oraz serwisowej, a całość jej może być uznana za koszt uzyskania przychodu.
W zamian za akceptację wspomnianej opłaty serwisowej (w zależności od umowy) leasingodawca przejmuje zobowiązania m.in. z tytułu obsługi serwisowej i ubezpieczeniowej (w tym Assistance), zakupu, wymiany oraz przechowywania opon, obsługi kart paliwowych, itp. Jest to bardzo ważny aspekt w kontekście zarządzania i planowania kosztów w przedsiębiorstwie.
Aby pogląd na wspomniane formy finansowania był jak najbardziej optymalny, w poniższej tabeli znajdują się najbardziej istotne wady wymienionych form leasingu:
Biorąc pod uwagę wszystkie wymienione wyżej aspekty wyszczególnionych form finansowania pojazdu, trudno jednoznacznie określić, która forma leasingu będzie wariantem korzystniejszym. Zależy to przede wszystkim od indywidualnych potrzeb oraz możliwości leasingobiorcy. Zarówno w leasingu finansowym (poprzez określenie długości ewidencjonowania w środkach trwałych), jak i operacyjnym (poprzez uiszczenie bądź nie opłaty wstępnej, a także ustalenie końcowej wartości wykupu), wysokość miesięcznej raty można dopasować do warunków prowadzonego biznesu. Planując koszty należy mieć także na uwadze dodatkowe koszty związane z eksploatacją pojazdu, dlatego doskonałą alternatywą i jednocześnie kompromisem wydaje się być wynajem długoterminowy, który oprócz bezsprzecznych korzyści praktycznych, jednocześnie minimalizuje ryzyko wystąpienia nieprzewidzianych wydatków w długim okresie.
Autor:
Damian Błaszczyk
Accounting & Reporting Specialist
